Ogolna

Ogolna Jak wyglądają regulacje prawne w Europie?

03.08.2019 00:00

Jak wyglądają regulacje prawne w Europie?

Każdy z europejskich krajów posiada inne regulacje prawne. Sprawdźmy więc, co przygotowali ustawodawcy w Europie.

MC

Udostępnij

Węgry

Przepisy dotyczące hazardu na Węgrzech mogą wydawać się nieco skomplikowane. W 2013 r. Węgry podjęły decyzję o zalegalizowaniu gier hazardowych online, co doprowadziło do masowego rozwoju branży od tamtej pory.

Gry hazardowe i gry w kasynie online podlegają prawu węgierskiemu, w którym musi być spełniony co najmniej jeden z poniższych warunków:

– Gry są obsługiwane z terytorium Węgier.

– Gracz uczestniczy w grach hazardowych online lub w kasynie online przebywając na terytorium Węgier.

Usługi hazardowe online spełniają wymogi ustawy, jeśli są skierowane do graczy mieszkających na terytorium Węgier, zwłaszcza, gdy są udostępniane w języku węgierskim i reklamowane na terytorium Węgier.

Państwo węgierskie ma wyłączne prawo do świadczenia usług hazardowych, które może tymczasowo przekazać innej stronie na podstawie umowy koncesyjnej. Wymagana jest także licencja wydawana przez Krajową Administrację Podatkową i Celną, która zostanie przyznana tylko wtedy, gdy dostawca ma ważną koncesję. Loterie i zakłady, z wyjątkiem zakładów wyścigów konnych, gier hazardowych na odległość i zakładów bukmacherskich, mogą prowadzić wyłącznie operatorzy gier państwowych.

Ten sam system licencjonowania ma zastosowanie do gier hazardowych online, co w przypadku gier hazardowych na lądzie. Nie ma formalnego postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego w związku z legalnością węgierskiej ustawy o grach hazardowych na szczeblu UE. Gry kasynowe online mogą być oferowane wyłącznie graczom logującym się z węgierskiego adresu IP. Serwer, z którego dostarczane są gry w kasynie online, musi znajdować się na terenie państwa członkowskiego Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG).

Zmiany w węgierskiej ustawie o grach hazardowych weszły w życie 1 października 2015 r. i zezwalają tylko dwóm kasynom lądowym na prowadzenie koncesji dla kasyn na odległość. Organ regulacyjny wydał od tego czasu grzywny, z których wiele zostało zakwestionowane przez nielicencjonowanych operatorów.  W czerwcu 2017 r. ETS uznał węgierski system gier hazardowych za niezgodny z unijnym prawem. Późniejsza decyzja ETS z lutego 2018 r. odrzuciła węgierski wymóg, zgodnie z którym operatorzy gier hazardowych online muszą posiadać licencję naziemną na oferowanie Węgrom usług hazardowych. Uznano, że obecny system jest niezgodny z prawem UE. Węgierskie Ministerstwo Sprawiedliwości wyraziło zamiar dalszego dążenia do egzekwowania istniejącego systemu, pomimo najnowszego orzeczenia. Projekt ustawy, który wprowadziłby środki blokujące zagraniczne płatności, został zgłoszony Komisji Europejskiej w dniu 15 grudnia 2017 r.

Irlandia

Gry online nie są specjalnie uwzględniane w ustawodawstwie Irlandii i jako takie są obecnie nieuregulowane. Zakłady online są regulowane od sierpnia 2015 roku i obciążone są koniecznością posiadania licencji i zapłaty 1% podatku obrotowego.

Irlandia aktualizuje obecnie swoje ustawodawstwo, które stworzy kompleksowy system iGamingowy i zniesie ograniczenia w płatnościach. W styczniu 2018 r. irlandzki rząd dał zielone światło dla opracowania nowej wersji projektu ustawy, który został po raz pierwszy zaproponowany w 2013 r. Irlandzka partia opozycyjna przedstawiła własne propozycje ustawodawstwa w celu zreformowania przepisów dotyczących gier hazardowych w kraju, powołując się na brak postępów ze strony rządu w ich projekcie.

Włochy

Włoskie prawo karne uznaje uprawianie zorganizowanego hazardu w miejscu publicznym lub w prywatnym klubie za nielegalne. Jednocześnie, zgodnie z włoskim prawem, istnieje różnica między loteriami, a grami, w których wynik zależy od umiejętności gracza. Zakłady sportowe, loterie i niektóre inne działania należą do kategorii legalnych i regulowanych gier hazardowych.

Tylko państwo może być operatorem hazardu. AAMS (Amministrazione Autonoma dei Monopoli di Stato – Autonomiczna Administracja Monopoli Państwowych) otrzymuje uprawnienia do wydawania licencji i regulowania innych kwestii związanych z hazardem. Kara za złamanie prawa to grzywny lub więzienie. Włochy przeszły długą drogę od całkowitego zakazu wszelkich działań hazardowych, do legalizacji niektórych z nich pod pewnymi warunkami. Głównym powodem, dla którego włoski rząd przestrzegał rygorystycznych zasad, było pragnienie uniknięcia możliwych negatywnych skutków związanych z przemysłem. Następujące zmiany zliberalizowały rynek w 2006 r.:

• Legalizacja gier z prawdziwymi pieniędzmi i giełdy zakładów
• Otwarcie włoskiego rynku gier hazardowych dla operatorów z krajów UE i EFTA (pod warunkiem, że spełniają określone wymagania)
• Otwarcie nowego przetargu licencyjnego, który miał zmienić sieć zakładów bukmacherskich offline, a także umożliwić operatorom gier online oferowanie swoich usług na podstawie ustawy.

Ustawa o finansach z 2007 r. była kolejnym kamieniem milowym w regulacji hazardu we Włoszech. Zostają wtedy zalegalizowane gry karciane, w których wymagane są umiejętności. Takie gry powinny być rozgrywane w formie turnieju ze stawką równą opłacie za wejście do turnieju. To automatycznie zalegalizowało „Texas Hold'em”. Inne gry w pokera, a także gry w pokera wideo oparte na tych samych zasadach, zostały zakazane jako całkowicie uzależnione od losu. Dekret „Comunitaria” (luty 2011 r.) był prawdziwym przełomem dla branży hazardowej we Włoszech. Zapewnił regulację dla gier gotówkowych i gier kasynowych, a także zakotwiczył zmiany wprowadzone w poprzedniej wersji dekretu. Jednym z jego najważniejszych aspektów był nowy system podatkowy oparty na zysku, a nie na obrocie. Stawka ryczałtowa w wysokości 20% miała być stosowana dla wszystkich nowo zalegalizowanych gier, z wyjątkiem gier wideo. Operatorzy organizujący zakłady sportowe i konne, loterie i gry zręcznościowe nadal będą musieli płacić 3% całkowitych sprzedanych buy-inów turniejowych.

Ponadto nowy dekret zobowiązał operatorów do zwrotu graczom co najmniej 90% postawionych pieniędzy w formie wygranych. Maksymalne wpisowe na turniej pokerowy zostało ustalone na 250 EUR, a maksymalna początkowa stawka za każdą sesję gry nie mogła przekroczyć 1 000 EUR.

Liberalizacja włoskiego rynku gier hazardowych w Internecie zaczęła się stopniowo w 2006 r., kiedy po skardze otrzymanej w 2003 r. Komisja Europejska zbadała sprawę i wszczęła postępowanie w sprawie naruszenia przepisów. Powodem takiego działania było bardzo surowe ustawodawstwo włoskie zakazujące nawet legalnym europejskim operatorom hazardowym oferowania swoich usług internetowych we Włoszech. Jedynie Włoski Komitet Olimpijski (CONI) i Narodowe Towarzystwo Doskonalenia Hodowców Koni (UNIRE) mogły organizować zakłady sportowe offline i online. Strony internetowe prowadzone przez innych operatorów zostały zablokowane, aby uniemożliwić Włochom ich używanie. Od listopada 2006 r. czarna lista stron internetowych, które nie miały włoskich licencji i powinny były zostać zablokowane, zawierała 621 stron internetowych (w tym strony prowadzone przez operatorów licencjonowanych w innych państwach UE). Ponieważ władze włoskie nie powiadomiły Komisji Europejskiej o utworzeniu takiej listy, kraj naruszył dyrektywę UE 98/34/WE (w sprawie przekazywania informacji w zakresie norm i przepisów technicznych). Ponadto, zakazując działania jakichkolwiek zagranicznych operatorów, władze włoskie powoływały się na prawo karne. Zgodnie z tym prawem organizowanie gry losowej w miejscu publicznym lub w prywatnym klubie było zabronione i mogło skutkować więzieniem i sankcjami pieniężnymi. Takie działania wymagały specjalnej licencji i zezwolenia policji. Podejście to nie było jednak zgodne z zasadami traktatu EWG dotyczącymi swobody przedsiębiorczości i swobody świadczenia usług transgranicznych (art. 43 i nast. Oraz 49). Po wszczęciu przez WE postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego przeciwko Włochom, w 2009 r. władze włoskie powiadomiły Komisję o zmianach wprowadzonych do ustawy o grach hazardowych.

Od marca 2010 r., kiedy weszła w życie nowa ustawa, zagraniczni operatorzy gier hazardowych mogli uruchamiać gry online na realne pieniądze. Firmy powinny uzyskać licencję włoską. AAMS (Amministrazione Autonoma dei Monopoli di Stato – Autonomiczna Administracja Monopoli Państwowych) to włoski organ ds. Gier, który wydaje licencje. Licencje obejmują:

• gry zręcznościowe
• gry w pokera i pasjansa
• gry w pokera gotówkowego
• gry kasynowe
• ustalone zakłady na nieparzyste i totalizatory, zakłady na konie i inne wydarzenia
• bingo

Aby zakwalifikować się do licencji hazardowej online, wszyscy operatorzy powinni przedstawić dowody, że spełniają określone wymagania. Obejmują one finansowe, techniczne, społeczne i inne aspekty działalności. Aby uzyskać licencję, firma musi: zarządzać grami w Europie z obrotem nie mniejszym niż 1 500 000 EUR w ciągu ostatnich 2 lat; funkcjonować na wysokim poziomie technicznym, zapewniając stabilne, bezpieczne i łatwe w użyciu usługi; mieć wiarygodnych członków administracji; mieć oficjalną siedzibę i wsparcie techniczne w jednym z krajów UE; zapłacić 350 000 EUR na rzecz AAMS za zarządzanie techniczne, administrację i nadzór. Liczba licencji, które mogą zostać wydane przez AAMS, jest ograniczona do 200.

Ukraina

Hazard na Ukrainie stał się nielegalny w maju 2009 r. po pożarze w hali hazardowej w Dniepropietrowsku, w którym zginęło dziewięć osób. Ustawa o zakazie prowadzenia działalności hazardowej na Ukrainie dotyczy również kasyn internetowych. Ukraiński parlament uchwalił ustawę „O zakazie prowadzenia działalności hazardowej na Ukrainie” (ustawa o zakazie hazardu) zakazującą działalności hazardowej i jakiegokolwiek udziału w grach hazardowych na Ukrainie od 15 maja. Prezydent Ukrainy Wiktor Juszczenko podpisał ustawę 23 czerwca i 25 czerwca ustawa weszła w życie.

6 stycznia 2010 r. Gabinet Ministrów wyłączył hazard z listy działalności gospodarczej, która może być licencjonowana. Prawo ukraińskie podaje definicję hazardu. Mówi się, że każda gra wymagająca od gracza postawienia zakładu, który umożliwi mu otrzymanie nagrody i której wynik zależy częściowo lub całkowicie od przypadku, uważana jest za hazard. W związku z tym wszelkiego rodzaju hazard, w tym automaty do gier, bukmacherzy, hazard online, hazard interaktywny – stały się nielegalne. Prawo zawiera również listę działań, które nie są uważane za hazard. Obejmują one loterie, konkursy kreatywne i imprezy sportowe, basen, kręgle, bezpłatne losowania prowadzone w celach reklamowych, charytatywnych, promocji i edukacji itp. Prawo stanowi, że każdy organizator hazardu powinien zostać ukarany grzywną, a sprzęt do gier i otrzymywane dochody podlegają przepadkowi na rzecz budżetu kraju. Pomimo zakazu, do 20 lipca 2009 r., na Ukrainie ujawniono ponad 500 faktów dotyczących nielegalnej działalności zakładów hazardowych, co doprowadziło do konfiskaty 6000 automatów i około 216 zarzutów karnych. Nie doprowadziło to jednak do zaprzestania działalności hazardowej, ale spowodowało to przeniesienie jej do podziemia.

Zgodnie z ustawą o zakazie hazardu, nowy projekt ustawy „O organizacji gier hazardowych i prowadzeniu działalności hazardowej w specjalnych strefach hazardowych” powinien zostać utworzony w ciągu 3 miesięcy od wejścia w życie ustawy zakazującej. Jednak ze względu na niestabilną sytuację polityczną na Ukrainie projekt ten nie został wprowadzony do 2010 roku. W dniu 3 listopada 2010 r. projekt ustawy został opublikowany. Ustawa ta przewidywała utworzenie państwowego krajowego operatora gier hazardowych, który kontrolowałby organizację i regulację działalności hazardowej, a także wydawał licencje wszystkim prywatnym operatorom gier hazardowych. 29 września 2015 r. w Kijowie odbył się pierwszy w historii Ukraiński Kongres Gier.

Istotnym postanowieniem projektu ustawy jest tworzenie tzw. Stref gier. Wszystkie gry hazardowe z wyjątkiem państwowych loterii pieniężnych powinny zostać przeniesione do tych stref gier. Lista stref gier obejmuje:

• hotele z co najmniej 4 gwiazdki i 100 pokojami
• kompleksy kulturalne i rozrywkowe, lokale mieszkalne, statki zarejestrowane na Ukrainie, które mogą pomieścić kasyno z salą hazardową o powierzchni co najmniej 500 metrów kwadratowych
• Dodatkowo terytorium Autonomicznej Republiki Krymu i miejscowości wypoczynkowe znajdujące się w jego granicach są również włączone do specjalnej strefy hazardowej.

Zakładów hazardowych nie można otwierać w odległości mniejszej niż 500 m od instytucji edukacyjnych i rządowych oraz placówek opieki zdrowotnej.

Projekt ustawy został opracowany z zamiarem stworzenia prawidłowo regulowanego rynku gier hazardowych na Ukrainie. Z tego powodu prawo zapewnia surowe wymagania dla potencjalnych właścicieli firm hazardowych. Jednym z nich jest bardzo poważne zaplecze finansowe. Koszt jednorazowej opłaty za uzyskanie licencji hazardowej wyniesie 5 mln USD. Jest to ta sama kwota pieniędzy, jaką podmiot prowadzący działalność hazardową powinien posiadać w formie zarejestrowanego kapitału. Licencja jest wydawana na okres 7 lat, więc opłata licencyjna może być zapłacona w częściach w okresie działalności licencyjnej. Wysokość opłaty określa ustawa o firmach hazardowych.

Turnieje pokerowe na Ukrainie stały się sposobem na obejście zakazu hazardu w kraju. Stąd 31 grudnia 2009 r. Ministerstwo Sprawiedliwości Ukrainy uchyliło decyzję z dnia 1 lipca 2009 r., która uwzględniła pokera na liście sportów uznanych na Ukrainie, co pozwoliło na wycofanie pokera z zakazu gry.

Norwegia

Hazard online jest zarezerwowany dla dwóch monopolistów, Norsk Tipping i Norsk Rikstoto.

Hazard w Norwegii jest w większości nielegalny. Norsk Tipping i Norsk Rikstoto to jedyne firmy, które mogą oferować usługi hazardowe obywatelom Norwegii. Norsk Tipping oferuje gry takie jak loterie, zakłady sportowe, Keno i kilka innych. Jest to spółka będąca w całości własnością państwa, podlegającą jurysdykcji Ministerstwa Kultury i Spraw Kościelnych, z zasadami dotyczącymi pory dnia i wysokości zakładów, które gracze mogą postawić. Od stycznia 2011 r. wszyscy gracze muszą mieć ukończone 18 lat, aby grać we wszystkie gry Norsk Tipping, z wyjątkiem zdrapek. Norsk Rikstoto jest również własnością państwa i jest jedyną firmą upoważnioną do organizowania zakładów na wyścigi konne.

Organizowanie gier hazardowych w domu jest legalne, o ile strony te nie są zorganizowane jako firmy. Poza grami oferowanymi przez Norsk Tipping, wszystkie inne formy hazardu online są nielegalne, a rząd pracuje nad powstrzymaniem zagranicznych firm przed działaniem w Norwegii. W czerwcu 2010 r. rząd norweski uchwalił ustawę, która zmusiła wszystkie banki w Norwegii do odmowy klientom korzystania z kart kredytowych i debetowych w kasynach lądowych i internetowych na całym świecie.

Obywatele norwescy są również zobowiązani do deklarowania wygranych podatkowych w innym kraju.

Francja

Hazard we Francji jest aktualnie legalny.

W 1987 r. minimalny wiek hazardu został obniżony z 21 do 18 lat. W 1988 r. automaty do gier stały się legalne. Istnieją dwa główne organy odpowiedzialne za regulację branży hazardowej we Francji – PMU (Pari Mutuel Urbain) i (FDJ) Française des Jeux. PMU zajmuje się wyścigami konnymi, FDJ jest odpowiedzialny za zakłady bukmacherskie i loterie. Obaj operatorzy są własnością państwa.

W 2010 r. Francja zalegalizowała również hazard online. Jest on nadzorowany przez ARJEL („Organ regulacyjny do gier online”).

Prywatni operatorzy mogą uzyskać licencje online na zakłady sportowe, zakłady na wyścigi konne i pokera. Monopol ma wyłączne prawa do bingo i loterii. ARJEL osiągnął porozumienie z organami regulacyjnymi z Portugalii, Włoch i Hiszpanii, aby umożliwić międzynarodową płynność w pokerze, z pierwszą licencją na obsługę transgranicznej wspólnej płynności przyznanej w grudniu 2017 roku.

Pierwsze kroki w kierunku legalizacji gier hazardowych na odległość we Francji podjęto w 2005 r., kiedy Komisja Europejska rozpoczęła badanie sytuacji na francuskim rynku gier hazardowych. W 2006 r. Komisja wydała zawiadomienie, a następnie w 2007 r. zwróciła się o wprowadzenie zmian do obowiązującego prawa w celu dostosowania go do przepisów UE. W rezultacie w 2009 r. rząd francuski wprowadził ustawę, która częściowo otworzyła rynek gier hazardowych dla operatorów z innych krajów UE. Stowarzyszenie Remote Gambling skrytykowało główne przepisy ustawy za oferowanie niekorzystnych warunków nowym operatorom, w przeciwieństwie do firm istniejących już na rynku.

Główne linie krytyki obejmowały:

• ograniczony zakres usług hazardowych, które mogą być oferowane przez operatorów
• niekorzystny system opodatkowania
• niskie wypłaty dla graczy
• rygorystyczne wymagania, w tym konieczność utrzymywania serwerów gier hazardowych na terytorium Francji.

Ustawa nr 2010-476 z dnia 12 maja 2010 r. w sprawie wprowadzenia konkurencji i regulacji sektorowych gier hazardowych i hazardu online jest często określana jako francuska ustawa o grach hazardowych. Weszła w życie 13 maja 2010 r. i otworzyła rynek gier hazardowych online we Francji, tworząc również oficjalny organ regulujący przemysł – ARJEL (Francuski Urząd ds. Hazardu).

 3 inne organy regulacyjne mogą również stosować swoje uprawnienia regulujące branżę: francuski organ ochrony konkurencji (ADLC), CSA (niezależny organ do spraw ochrony wolności komunikacji audiowizualnej) i CNIL. Istnieją 3 rodzaje licencji dla 3 rodzajów działalności hazardowej online dozwolonej przez francuską ustawę hazardową:

• zakłady sportowe online (zakłady na żywo, loterie sportowe)
• zakłady online na wyścigi konne
• gry w pokera online

Gry kasynowe, jak również zakłady bukmacherskie i giełdy zakładów nie są licencjonowane, ponieważ ustawodawcy twierdzą, że są zbyt uzależniające. Poker jest jedną z gier rozgrywanych w kasynach, ale jest legalny, ponieważ wynik gry zależy od umiejętności gracza, który może zmieniać swoją strategię w zależności od sytuacji w grze.  Hazard online we Francji został zalegalizowany tuż przed Mistrzostwami Świata 2010. W rezultacie gracze otworzyli ponad 1,2 miliona kont na licencjonowanych stronach w pierwszym miesiącu. Postawili 83 miliony euro, czyli prawie 2 razy więcej niż w tym samym okresie w 2009 r., kiedy jedyną opcją na legalne zakłady online było zwracanie się do państwowych serwisów bukmacherskich.

Estonia

Licencje na wszystkie produkty hazardowe są dostępne dla prywatnych operatorów, z wyjątkiem loterii, które są zastrzeżone wyłącznie dla operatora monopolistycznego.

Operatorzy, którzy chcą przyjąć interesy od graczy w Estonii, muszą otrzymać licencję na działalność w odniesieniu do rodzaju hazardu, który chcą zaoferować, a następnie powinni starać się o zezwolenie na świadczenie usług na odległość. Władze lokalne utrzymują i aktualizują czarną listę około 1100 operatorów, a dostawca usług internetowych blokuje IP oraz płatności. Chociaż niektórzy operatorzy twierdzą, że system nadal nie jest zgodny z prawem UE, Komisja Europejska nie podjęła dotychczas otwartego wyzwania.

Hazard w Estonii jest stosunkowo młody. Podczas gdy Estonia była częścią ZSRR, wszystkie rodzaje działalności hazardowej były zakazane. Pomimo zakazu, nielegalne kasyna nadal funkcjonowały, ale prawdziwa historia hazardu rozpoczęła się w latach 1994-1995, kiedy to weszła w życie pierwsza ustawa o loteriach z 1994 r. i pierwsza ustawa hazardowa z 1995 r. Te dwa akty bardzo szybko okazały się niewystarczające ze względu na szybki rozwój technologii w dziedzinie gier hazardowych . W szczególności usługi hazardowe online pozostały nieuregulowane.

Ustawa o grach hazardowych z 1995 r. wprowadziła 4 rodzaje gier hazardowych, mianowicie gry losowe, gry zręcznościowe, totalizatory i zakłady. Zgodnie z tą ustawą, aby móc oferować usługi hazardowe, wszyscy operatorzy powinni uzyskać licencję na działalność i zezwolenie na prowadzenie działalności. Indywidualne zezwolenia na działalność powinny być uzyskane dla wszystkich rodzajów gier hazardowych i były wydawane na 10 lat. Nowa ustawa o grach unieważniła 2 poprzednie akty, jednak większość głównych postulatów pozostała niezmieniona. W szczególności cztery rodzaje gier hazardowych wymienione w ustawie o grach hazardowych z 1995 r. są również opisane jako główne kategorie gier hazardowych w nowej ustawie. Wymóg uzyskania licencji na działalność i zezwolenia na prowadzenie działalności w celu legalnego oferowania usług hazardowych również nie uległ zmianie. Obecnie kwestia licencji na działalność i zezwoleń na działalność w zakresie gier hazardowych i loterii jest obowiązkiem estońskiej rady podatkowej i celnej. Najnowsza ustawa o grach hazardowych została przyjęta w 2008 r. i weszła w życie na początku 2009 r. Główną zaletą tego aktu prawnego było to, że stanowił on podstawę prawną dla regulacji szybko rozwijającej się branży hazardu online. Ustawa reguluje branżę hazardową w dzisiejszej Estonii.

Ponieważ Estonia jest członkiem Unii Europejskiej, prawo hazardowe obowiązujące w tym kraju powinno być zgodne z prawem Wspólnoty. Jednak nawet ci operatorzy licencjonowani w innych państwach członkowskich UE powinni spełniać te same wymogi, co licencje nielicencjonowane, tj. Ubiegać się o licencje na działalność i eksploatację oraz dostarczać estońskiej Radzie Podatkowej i Celnej dowody, że są w stanie utrzymać zgodność z prawem i silny biznes. Te rygorystyczne zasady są sprzeczne z zasadami wolnej konkurencji promowanymi przez Komisję Europejską, ale władze estońskie twierdzą, że jest to tylko część ich stopniowego podejścia do zapewnienia, że ​​branża hazardowa jest właściwie regulowana i nie szkodzi społeczeństwu.

Tallin, jako stolica, ma więcej kasyn niż jakiekolwiek inne miasto w Estonii. Od września 2010 r. w Tallinie były 33 kasyna. To 3 razy mniej niż w 2008 r., kiedy w tym mieście działało 91 obiektów hazardowych. Zdaniem ekspertów, głównymi przyczynami takiego spadku były konsekwencje kryzysu i przyjęcie nowej ustawy o grach hazardowych w 2008 r. Ustawowy wiek gry w kasynach to 21.

Estonia zaczęła wprowadzać przepisy dotyczące gier online w 2010 r. Dwa główne przepisy regulujące gry online w kraju to ustawa o grach hazardowych i ustawa o podatkach. W 2010 r. hazard internetowy stał się legalny w Estonii. Głównymi powodami były konsekwencje światowego kryzysu w latach 2008-2009. Gospodarka kraju była słaba, więc hazard online miał stać się nowym źródłem dochodów. Od stycznia 2010 r. tylko lokalne strony mogły oferować swoje usługi hazardowe online. W styczniu 2011 r. Estonia otworzyła swój rynek gier hazardowych dla operatorów offshore, ale pod warunkiem uzyskania licencji od władz estońskich. Obok legalizacji rynku Estonia zaczęła blokować nielicencjonowane witryny hazardowe, które próbowały oferować swoje usługi obywatelom estońskim.

Loterie w Estonii mogą być organizowane wyłącznie w celach charytatywnych. Lotto, keno, bingo i loterie zdrapkowe w Estonii są w większości oferowane przez państwowe Eesti Loto. Firma została założona w 1991 r. i od tego czasu pozostaje głównym operatorem loterii. Przed 2010 r. Eesti Loto miał 90% udział w rynku. W 2010 roku wygasła większość licencji innych operatorów loterii, a ponieważ nowa ustawa o grach hazardowych zasugerowała dość surowe zasady uzyskania nowej licencji, Eesti Loto pozostał monopolistą. W 2009 r. estoński premier Andrus Ansip zasugerował prywatyzację firmy, aby pomóc budżetowi Estonii, ale od 2011 r. firma dalej była własnością państwa.

Obrót Eesti Loto w 2009 r. wyniósł 33 mln EUR, z czego 47% wypłacono w formie nagrody pieniężnej. Zyski zostały rozdzielone w następujący sposób: 32% nauka i edukacja, 22% Komitet Olimpijski, 10% inne projekty sportowe, 32% projekty socjalne, 4% projekty kulturalne.

Latem 2011 r. estońska Rada Ochrony Klienta rozpoczęła walkę z Eesti Loto. Powodem ich działania był fakt, że Eesti Loto publikował cotygodniowe szacunki kumulacji dla dwóch najpopularniejszych loterii.  Rada Ochrony Klienta twierdziła, że ​​można ją uznać za reklamę hazardu, co jest zabronione przez ustawę o reklamie z 2008 r. Po wniesieniu sprawy do sądu, Eesti Loto otrzymał prawo do dalszego publikowania kwot oczekiwanych kumulacji. Korzystanie z loterii możliwe jest o 16 roku życia.

Opodatkowanie działalności hazardowej jest obecnie regulowane ustawą o podatku od hazardu przyjętą w dniu 22 kwietnia 2009 r., która weszła w życie w czerwcu 2009 r., po przyjęciu nowej ustawy o grach hazardowych. Nowa ustawa o opodatkowaniu wprowadziła pewne zmiany w branży hazardowej. Przede wszystkim powstała podstawa prawna opodatkowania gier hazardowych online, które zostały pominięte w poprzedniej wersji aktu. Od listopada 2011 r. operatorzy zakładów i gier hazardowych online muszą płacić 5% podatku od zysku netto. Stawki podatku od automatów do gier i stołów do hazardu pozostały niezmienione. Podatek na podstawie obrotu maszynami do gier rozrywkowych został zastąpiony stałą miesięczną opłatą za maszynę. Podatek od loterii (loteria numeryczna) wyniósł 18% (odliczony od kwoty uzyskanej ze sprzedaży biletów). Wcześniej stawka podatku wynosiła 10%.

Dania

Duńskie prawo hazardowe jest wzorem dla innych państw. Licencje na zakłady sportowe, poker i kasyno są dostępne dla prywatnych operatorów. Loteria jest kontrolowana przez monopol państwa.

Dania wprowadziła zmiany w ustawodawstwie dotyczącym gier hazardowych w kraju, otwierając rynki zakładów bingo online i zakładów bukmacherskich prywatnym operatorom. Prawo obowiązuje od 1 stycznia 2018 r. Stworzono Duński Urząd ds. Gier Hazardowych (DGA), podlegający Ministerstwu Podatków, a także Duński Urząd Podatkowy (SKAT).

Podatek od internetowych gier hazardowych oblicza się od przychodów brutto i wynosi on 20%. Dla pozostałych rodzajów hazardu pobierany jest comiesięczny podatek w wysokości:

• Zakłady bukmacherskie (online i stacjonarne) – 20% GGR
• Giełdy zakładów (online i stacjonarne) – 20% GGR
• Kasyna internetowe – 20% GGR
• Kasyna naziemne – 45% GGR
• Gry zręcznościowe lub stacjonarne automaty do gier w restauracjach lub salonach gier – 41% GGR

Dania regularnie blokuje strony internetowe bukmacherów, którzy próbują działać nielegalnie – bez posiadanej licencji.

Hiszpania

Operatorzy prywatni mogą ubiegać się o licencje na wszystkie produkty hazardowe z wyjątkiem loterii.

Pierwsze licencje online zostały wydane 1 czerwca 2012 r. Operatorzy muszą posiadać ogólną licencję i specjalną licencję, obie wydawane przez National Gambling Commission, dla każdej działalności. W czerwcu 2015 r. przyznano 10 nowych licencji, pierwsze od 2012 r. Ponadto wydano 25 zezwoleń online na nowe i istniejące podmioty. Nastąpiło to po zatwierdzeniu regulacji automatów i giełd zakładów. Organ regulacyjny Hiszpanii, DGOJ, oficjalnie otworzył czwarte zaproszenie do składania ofert, z wnioskami o licencje online przyjmowanymi od operatorów na okres jednego roku. Budżet parlamentarny na 2018 r. zawierał propozycję obniżenia podatku od hazardu z 25% do 20%. Zmiana weszła w życie w lipcu ubiegłego roku.

Hiszpańskie licencje regulowane są ustawą hazardową oraz regionalnymi przepisami. Każdy operator ubiegający się o licencję musi uzyskać odpowiednią licencję ogólną (ważną 10 lat) oraz indywidualną na dany typ działalności (ważną zwykle od 3 do 5 lat). Istnieją trzy rodzaje licencji ogólnych: na zakłady wzajemne, konkursy oraz inne gry. Licencja na zakłady dotyczy jedynie wyników zdarzeń uprzednio ustalonych przez operatora. Oznacza to, że zakłady nie mogą być związane ze sportem lub wyścigami konnymi. Wymagane w tym przypadku jest dodatkowe zezwolenie.

Grecja

Wszystkie produkty są zarezerwowane wyłącznie dla dostawców monopolistycznych. Wcześniej wydane licencje przejściowe dla operatorów prywatnych pozostają aktywne, a wszystkie ich produkty są legalne. Przepisy wykonawcze, które wdrażają grecki system licencjonowania gier hazardowych online, nie zostały jeszcze wdrożone. W 2012 r. rozpoczął się „okres przejściowy”, w wyniku którego rząd grecki udzielił operatorom 24 licencji przejściowych, umożliwiając im prowadzenie transakcji z mieszkańcami Grecji. Los tych licencji jest nadal niejasny, choć pod koniec 2017 r. grecka Komisja ds. Gier rozpoczęła konsultacje w sprawie reformy krajowego rozporządzenia w sprawie gier hazardowych online. Nie przewiduje się wprowadzenia nowego systemu licencjonowania najwcześniej przed 2019 r. Władze podatkowe w Grecji badają obecnie 24 licencje pod kątem należnych podatków w latach 2010-2011.

Finlandia

Wszystkie produkty hazardowe podlegają wyłącznej kontroli trzech monopolistycznych dostawców, Raha-automaattiyhdistys (RAY), Fintoto Oy i Veikkaus Oy. 1 stycznia 2017 r. monopole połączyły się w jeden podmiot państwowy.

Orzeczenie ETS potwierdziło, że fińscy trzej dostawcy monopolu są prawnie dopuszczeni do tworzenia i nadzoru nad produktami hazardowymi. W listopadzie 2013 r. WE wycofała również postępowanie w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego. Obowiązują aktywne środki aktywizacji (restrykcyjny marketing dla zagranicznych operatorów i blokowanie ISP).

Wielka Brytania

Wszystkie licencje są dostępne dla prywatnego operatora, z wyjątkiem loterii, która jest zarezerwowana wyłącznie dla dostawcy monopolu, Camelot.

Każdy operator, który prowadzi transakcje z brytyjskimi mieszkańcami lub reklamuje się na brytyjskich stronach internetowych, wymaga licencji od Komisji Hazardowej. Licencjonowani operatorzy są zobowiązani do pozyskiwania oprogramowania do gier hazardowych od firm licencjonowanych przez Komisję. Rząd Wielkiej Brytanii ogłosił zamiar zwiększenia cła na gry zdalne w następnym budżecie, aby pokryć niedobór utraconych wpływów podatkowych, wynikający ze zmniejszenia maksymalnych stawek na terminale bukmacherskie ze stałymi kursami ze 100 funtów do 2 funtów.

Jak będą wyglądać zakłady bukmacherskie po Brexicie? O tym pisaliśmy TUTAJ.

Portugalia

Każdy operator z UE/EOG może złożyć wniosek o przyznanie licencji na gry hazardowe online. Gry loteryjne i zakłady sportowe oparte na stałych kursach są zarezerwowane dla monopolu. Rynek regulowany jest od 2015 r.

Dla operatorów przygotowano podatek w wysokości 8-16 % od obrotu. W 2015 r. RGA złożyła skargę do KE, kwestionując portugalski podatek od zakładów jako łamanie unijnych zasad handlu. 30 stycznia 2018 r. portugalski organ regulacyjny ds. Gier hazardowych opublikował wezwanie do przeglądu obecnych ram regulacyjnych dotyczących hazardu online.

Rumunia

Wszelkie podmioty z jurysdykcji UE / EOG lub Konfederacji Szwajcarskiej mogą ubiegać się o licencję Gry loteryjne pozostają zarezerwowane dla monopolu.

Rząd rumuński uchwalił w 2014 r. przepisy, które umożliwiają podmiotom w UE ubieganie się o licencję, narzucają reformę opłat licencyjnych i eliminują wiele (ale nie wszystkie) obciążeń podatkowych nakładanych na przychody. Zmieniona ustawa o grach hazardowych wprowadziła ramy prawne dla w pełni regulowanego rynku gier hazardowych online i wymaga licencji – nie tylko tych posiadanych przez operatorów gier hazardowych online, ale także dostawców oprogramowania, procesorów płatności, oddziałów i laboratoriów badawczych. Po pewnym opóźnieniu w dniu 26 lutego 2016 r. weszło w życie prawodawstwo wtórne, które w pełni wdrożyło nowy system licencjonowania. W lipcu 2015 r. Krajowe Biuro ds. Hazardu w Rumunii opublikowało czarną listę nielicencjonowanych operatorów gier hazardowych.

Słowacja

Operatorzy zakładów sportowych na lądzie mogą oferować usługi online z powodu luki prawnej. W pozostałym zakresie występuje monopol. W listopadzie 2016 r. zatwierdzono projekt ustawy zmieniającej istniejące ramy prawne dotyczące gier hazardowych. Zmiany, które weszły w życie 1 stycznia 2017 r., obejmowały wprowadzenie ISP i blokowanie płatności na nielegalnych stronach z dostępem do gier hazardowych online na terytorium Słowacji. Słowacka Dyrekcja Finansowa zaczęła pełnić funkcję nadzorczą nad tymi blokadami od 1 lipca 2017 r. W dniu 25 maja 2018 r. opublikowano nowy projekt ustawy, który, jeśli zostanie przyjęty, zastąpi obowiązujące prawodawstwo i otworzy rynek dla prywatnych operatorów (z wyjątkiem państwowej gry loteryjne).

Słowenia

Gry hazardowe online muszą być prowadzone przez naziemne kasyna lub loterie, w wyniku czego tylko monopol posiada licencje online w Słowenii.

Projekty zmian do ustawy o grach zostały opublikowane w 2015 r. Mają one na celu usunięcie obecnego wymogu posiadania naziemnej, lokalnej licencji. Wniosek nie został jeszcze przedłożony parlamentowi słoweńskiemu, chociaż oczekuje się, że zostanie przyjęty wkrótce.

MC