Podatek od zakładów sportowych w Niemczech
Głównymi ramami prawnymi regulującymi hazard naziemny i internetowy jest Międzypaństwowy Traktat o Hazardzie z 2012 r., który określa główne cele i główne elementy regulacji gier hazardowych w Niemczech. Traktat ten został przyjęty przez 15 z 16 landów niemieckich w 2012 r. oraz przez Schleswig-Holstein w 2013 r.
Główne cele obejmują:
– Ochronę konsumentów (w tym zapobieganie problemom związanym z hazardem i ochrona nieletnich).
– Zapobieganie nadużyciom.
– Walka z czarnym rynkiem.
Oprócz zdefiniowania określonych rodzajów gier hazardowych, które są objęte ustawodawstwem, Traktat utrzymuje państwowy monopol na działanie loterii, przewiduje całkowity zakaz działalności kasyn online i ogranicza dostępność licencji na zakłady sportowe. Traktat międzypaństwowy jest wprowadzany do prawa stanowego przez ustawy o transpozycji i prawa hazardowe poszczególnych państw.
Automaty hazardowe są w dużym stopniu regulowane przez prawo federalne. Ustawa o rozporządzeniu handlowym (Gewerbeordnung) i rozporządzenie w sprawie gier (Spielverordnung) zapewniają regulację ramową w tym obszarze z dalszymi ograniczeniami dotyczącymi salonów gier wprowadzanych na mocy traktatu międzypaństwowego.
Ze względów historycznych zakłady na wyścigi konne na torze wyścigowym są również regulowane przez prawo krajowe, a dokładniej przez Ustawę o zakładach i loteriach z 1922 r. (ze zmianą w 2016 r.) (Rennwett- und Lotteriegesetz).
Prawo karne
Organizowanie, promocja lub udział w nieautoryzowanych grach losowych stanowi przestępstwo na podstawie art. 284 i 285 niemieckiego kodeksu karnego (Strafgesetzbuch). To samo dotyczy reklamy nieautoryzowanych gier losowych.
Schleswig-Holstein
W styczniu 2012 r. Schleswig-Holstein wprowadził własną ustawę o hazardzie, w ramach której wydano 23 licencje na kasyno online i 25 licencji na zakłady sportowe. Rząd federalny pozwał Schleswig-Holstein, co spowodowało, że ustawa o hazardzie została uchylona w lutym 2013 r. Uchylona ustawa hazardowa Schleswig-Holstein nadal stosowana jest w odniesieniu do licencjobiorców do czasu wygaśnięcia licencji.
