Jewtuch wygrywa z Góreckim

W dniach 22-24 września 2006 roku odbyły się kolejne dwa turnieje w randze trzech gwiazdek. Do krakowskiego klubu Frame miało przybyć 32 zawodników a do warszawskiej Akademii Snookera – 41. O ile w Warszawie można było obejrzeć występy dziesięciu z pierwszej szesnastki rankingu, to do Krakowa pojechało ich zaledwie dwóch. Wiadomo, że w tym sezonie “trzy gwiazdki” są dużo mniej prestiżowe, niż te z sezonów ubiegłych, jednak nie sposób oprzeć się wrażeniu, że w małopolskiej stolicy snookera spotykają się zawsze ci sami zawodnicy. Gdyby nie obecność Marka Zubrzyckiego i Krzysia Wróbla, skład osobowy byłby niemal identyczny jak podczas tak lubianych we Framie turniejów PORS**. To nie jest zarzut, to pochwała, że jest w Krakowie tak liczna grupa pasjonatów i żal zarazem, że tak rzadko można ich zobaczyć poza Krakowem. Urozmaiceniem był udział kilku snookerzystów z Lubelszczyzny i Zielonej Góry.
Czy to znaczy, że w Warszawie poziom był dużo wyższy niż w Krakowie?

Warszawa – Akademia Snookera

Jedno spotkanie zostało rozegrane już w piątek. Wygrał Marcin Piela z Tomkiem Berezą. Cztery z sobotnich meczów można było oglądać w Atelier, co bardzo usprawniło przebieg gier. Wielkich niespodzianek nie było, chyba że ktoś spodziewał się wysokiego poziomu zawodów… Niestety forma wakacyjna się utrzymuje. Jedynym przebłyskiem snookera w prawdziwym wydaniu były brejki Jarka Kowalskiego (zwłaszcza 75 punktów w pierwszym frejmie półfinałowego meczu z Rafałem Góreckim), które jednak nie zapewniły dwukrotnemu Mistrzowi Polski awansu do finału. Od początku nie było mu łatwo. Najpierw wygrał z Ewą Pieniążek 3:2. Błysnął szybkim brejkiem 53, ale musiał się potem sporo namęczyć, żeby awansować. Ewie rewanż za porażkę w Lublinie nie udał się, ale ciągle bardzo blisko jest pokonania Jarka.
Ostatecznie doszło do finału pomiędzy dwoma Rafałami – Jewtuchem i Góreckim. Jewta wygrał (4:2) i bardzo ucieszył się z nagrody burmistrza Mokotowa, którą był…. piękny album o Mokotowie. Ucieszył się chyba nawet bardziej niż z powrotu na pierwsze miejsce w rankingu ;).
Więcej o meczach napiszemy w kolejnym numerze gazety “Polski snooker”. Teraz kilka zdań o tym, co działo się wokół stołów.
Każdy klub snookerowy ma swoją niepowtarzalną atmosferę. Akademia Snookera, choć wciąż jeszcze nie ma ostatecznego kształtu, rozwija się z dnia na dzień, jednak jednym ze stałych elementów towarzyszących akademickim turniejom jest gościnność gospodarzy. Po sobotnich meczach odbył się bankiet. Podobnie jak podczas majowego turnieju czterogwiazdkowego królowały swojskie potrawy miłe podniebieniu nawet tych najbardziej wybrednych. Uczcie towarzyszyły rozmowy mniej i bardziej poważne, gry towarzyskie i jeden mecz turniejowy zagrany awansem, wygrany przez Arka Domańskiego a także wzbudzjący gorące emocje pokaz zdjęć ze ślubu i wesela państwa Janickich. Najbardziej wytrwali zostali niemal do rana.
No i jeszcze trzeba powiedzieć o najuważniejszym, najwierniejszym kibicu. Kibicem tym była pewna dama, która z arystokratyczną dumą i wzorcowym spokojem oglądała prawie wszystkie sobotnie i niedzielne mecze. Tą damą była kotka (nie znam rasy, ale na pewno jakaś arystokratyczna) – może czasem przysypiała, ale nie kręciła się, nie polowała na bile, nie rozmawiała – po prostu kibic prawie idealny 😉

Już wkrótce napiszemy również o tym, jak grało się w Krakowie.

Sylwetka Rafała Jewtucha

Data urodzenia: 17.04.1973
miasto: Warszawa
klub: Atelier 3
kij, drewno, tip: Parris, jesion
trenuje od: 1993
w turniejach od: 1995
najlepsze miejsce: 1 (02/03, 03/04, 04/05, 05/06)
kadra: od 1997
trener: bez trenera
brejk turniejowy: 103

Osiagnięcia

krajowe:
2006/07 – 1 x półfinał
2006 – Mistrz Polski, Warszawa
2005/06 – 9 x zwycięstwo, 2 x finał, 2 x półfinał
2005 – Wicemistrz Polski, Ostrów Wielkopolski
2004/05 – 3 x zwycięstwo, 4 x finał, 2 x półfinał
2004 – Wicemistrz Polski, Warszawa
2003 – Mistrz Polski, Warszawa
2003 – 147 treningowe
2002 – 1/2 finału MP, Kalisz
2000 – Wicemistrz Polski, Kalisz
1997 – Mistrz Polski, Wrocław
1996 – 1/2 finału MP, Kalisz

zagraniczne:
2002 – 5 miejsce, Continental Cup (drużynówka), Islandi